François RemyOm de angst onder de bevolking voor financiële hypersurveillance in Orwelliaanse stijl weg te nemen, werkt de ‘bank der centrale banken’ aan een digitale valuta die de privacy belooft te beschermen door volledige vertrouwelijkheid te bieden. Of toch bijna.
Het gebruik van contant geld neemt wereldwijd af, terwijl elektronische betalingen blijven groeien. Tegen deze achtergrond maakt een aanzienlijk deel van de bevolking zich zorgen over de erosie van privacy, het recht om persoonlijke informatie geheim te houden of te onthullen aan een vertrouwde derde partij. Alleen contant geld garandeert de anonimiteit van een transactie.
Om dezelfde mate van privacy te bereiken en de pseudonimiteit die Bitcoin biedt te overtreffen, heeft het innovatiecentrum van de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), de oudste internationale financiële instelling met de bijnaam “bank van de centrale banken”, zijn Tourbillon-onderzoeksproject gepresenteerd.
Een storm in een glas water?
Het belangrijkste wapenfeit van het project blijft dat een CBDM (Central Bank Digital Currency) net zo anoniem kan zijn als contant geld. Met bepaalde nuances, want de prototypes van de MNBC die in het kader van Tourbillon zijn ontwikkeld, garanderen alleen de vertrouwelijkheid van de betaler.
Achter deze doorbraak, waar de BIS erg blij mee is, gaan twee prototypeversies schuil die in feite gebaseerd zijn op het ontwerp van de eCash beschreven door de beroemde cryptograaf David Chaum… in 1982. Voor de goede orde, de uitvinder van eCash nam deel aan het project als technisch adviseur, samen met andere medewerkers waaronder zo’n twintig IBM-experts.
In essentie zouden consumenten die in een winkel betalen met dit vernieuwde eCash hun persoonlijke gegevens niet vrijgeven, noch aan de winkelier, noch aan de banken (commerciële of centrale). De identiteit van de winkelier is bekend en wordt doorgegeven aan zijn bank als onderdeel van de betaling, waar deze vertrouwelijk blijft. De centrale bank krijgt de persoonlijke gegevens niet te zien, maar kan de circulatie van anonieme MNBC op mondiaal niveau monitoren.
Niet herbruikbaar zoals een bankbiljet
Het model voor deze nieuwe eCash is gebaseerd op niet-ondertekende digitale tokens en door de centrale bank ondertekende digitale tokens – MNBC’s. Een niet-ondertekend token is een door de consument aangemaakt digitaal bestand met een uniek serienummer dat (nog) niet is ondertekend door de centrale bank. Zodra een token is ondertekend door de centrale bank, wordt het een digitale munt.
“Deze MNBC-munt is ontworpen als een MNBC voor eenmalig gebruik. In tegenstelling tot bankbiljetten kan de munt niet opnieuw worden gebruikt door de begunstigde (winkelier) voor andere betalingen. In plaats daarvan moet de munt worden ingewisseld bij de centrale bank (via de bank van de winkelier)”, staat in het eindrapport van de projectstuurgroep onder leiding van Thomas Moser, directeur bij de Swiss National Bank.
Verplichte bankrekening
Als ze gebruik willen kunnen maken van deze eCash van de centrale bank (geld opnemen, vasthouden, betalen, terugbetaald krijgen), moeten zowel consumenten als winkeliers een identificatieproces doorlopen bij een commerciële bank. Deze bank is er vervolgens verantwoordelijk voor dat de transacties voldoen aan de wettelijke verplichtingen op het gebied van de strijd tegen het witwassen van geld, de financiering van terrorisme en belastingontduiking. Zoals nu het geval is in het financiële systeem.
Beperkte functionaliteit
Naast het implementeren van een MNBC waarvan het ontwerp anonimiteit belooft aan betalers, heeft het Tourbillon-project de kwesties van cyberbeveiliging en schaalbaarheid onderzocht. Paradoxaal genoeg creëert Tourbillon valkuilen voor de efficiëntie van het systeem door een cryptografische techniek die bestand is tegen kwantumcomputers te introduceren in de vergelijking van zijn eCash 2.0 (EC2)-prototype om anonimiteit te beschermen.
“Implementatie is moeilijk gebleken. Kwantumveilige cryptografie heeft trage prestaties en beperkte functionaliteit laten zien, met een doorvoer die een factor 200 lager is dan bij zogenaamde ‘klassieke’ cryptografie”, geven de auteurs toe.
Om nog maar te zwijgen over het feit dat de meer geavanceerde architectuur de implementatie ervan in de huidige betalingsomgeving minder voor de hand zou liggen, omdat commerciële en centrale banken bijvoorbeeld servers op een “mix-netwerk” zouden moeten beheren (een verzameling servers die informatie doorsturen zonder de inhoud, herkomst of bestemming ervan te kennen).
Met andere woorden, er is meer onderzoek en ontwikkeling nodig.
_
Volg Be-Crypto op Facebook en X om geen enkel nieuws te missen.
