MikaBitcoin, de koningin van de cryptocurrencies, heeft misschien al bergen gegevens opgeleverd over hoe het werkt, maar er zijn nog steeds enkele grijze gebieden. Wist je bijvoorbeeld dat andere vormen van digitale valuta al eerder bestonden? Of dat kwantumcomputing ooit zijn ondergang zou kunnen worden? Maar één vraag blijft: waar komt de naam vandaan? Waarom koos Satoshi Nakamoto voor deze naam in plaats van een andere, even technologische en revolutionaire naam?
“Bitcoin” is simpelweg de samentrekking van “bit” en “coin”. De ‘bit’, een afkorting voor ‘binair cijfer’, is een meeteenheid die geliefd is bij computerwetenschappers, die zweren bij deze kleine nullen en enen. Experts zoals John Tukey en Claude Shannon zullen je vertellen dat een bit de kleinste hoeveelheid informatie is die in een bericht kan worden overgebracht. De naam “munt”, die zowel doet denken aan het keurmerk van sieraden en munten als aan een eenvoudige munt, is niet willekeurig gekozen. Een digitale munt, kortom.
Vreemd genoeg hebben “bit” en “munt” beide hun oorsprong in het Latijn. “Digitus”, wat “vinger” betekent, heeft geleid tot “digit” en dus tot “bit”; “binarius”, wat “twee keer” betekent, doet denken aan het binaire systeem. En “cuneus”, dat “munt” betekende, duidde op een schuin afgesneden stuk gereedschap, een kleine familiegelijkenis met het monetaire waarmerk.
In gewoon Engels betekent “Bitcoin” letterlijk “digitale munt”. De Oxford English Dictionary, die het in zijn pagina’s verwelkomde in 2013, gaf de voorkeur aan een meer institutionele definitie: “een digitale valuta die transacties mogelijk maakt zonder centrale bank”. In Frankrijk voegden de Petit Larousse en Petit Robert het woord al snel toe aan hun lexicon in 2016. Satoshi Nakamoto had het al in 2008-2009 uit zijn hoed getoverd. Een goed gekozen naam, natuurlijk.
_
Volg Be-Crypto op Facebook en X om geen enkel nieuws te missen.
